اوج بارون تویـــی و رنگین کمون،از تبسّـــــم تو آفـــــتابی میــــــشه
خورشید از سمـــت نگات بالا میاد،آسمـــــون با دیدنــــت آبی میــشه

مـوج گیــــسوی تو جــــادوییه که،بلــــــــــده نسیـــــمو دربـه در کـنه
اومــــــده قاصـــــدکــــا رو بـــبره ،زمــــین و آسمـــــونو خــــبر کـنه

ارتــــش اون مــــژه هــــای ناز تو،میتـــونه یک شــــبه کــــودتا کـنه
راز چشمــات اینه که پلــک زدنـت،میتـــونه فصـــلا رو جابــه جا کنه

وقتـــی روبرو میشـــی با آینــه ها،همشــون از هیجـان سنگــی میشن
گــونه هات حـریر سرخ که تن کنه،گـُـلا یاد میـگیرن و رنگــی میــشن

طـرح خـــــــنده هات مُــــد شکفتنه،واسه آرایـــــش گلهــــای بنفـــــش
گـُلای صـــــورتی محــــشر می کنن،کنج موهــای تــو ، جــادوگر نقش

صـــدای پــای تو وقتی راه مـــیری،نــُـت مـــــوسیقی بلبـــــلا میــــشه
جـای پاهــای تو رو چشـمای خاک،مســــیر کــوچ پرستـــوهــا میـشه

وقتی بیرون باشـــی آفتابگـردونـا،یه سره خورشیدو لعــنت می کـنن
فـک کــنم پروانه ها پیــدات کــنن،مـث دیـوونه هـا دوره ت می کـنن

رقص لب های تو حرف که مـیزنی،ورد ِ زنـــــده بودنـــــه برای مـــن
از تموم واژه هات رنگ مـی چـکه،رو ســــر و روی تـرانه های مـــن

خـــــدا وقـــــتی قلمــــــوی پایـیزو،برداره تـــو رو تجـــسّـــم مـی کنه
ننه ســـرما واســـــه ی بهار شدن،توی عطــــر تو تـَیـَمــــُم می کــنه

از چشـات شـب آفریدن عشـق مـن،تا ســــــتاره ها رو ســـر پناه بـدن
رنگ صورت تو رو قرض می کنن،تا یه ذره روشـــنی به مـــاه بـــدن

تب دســـتات گــرمــــیه زنــدگـــیه،ســـر ِ انگشــــتای تو ابریشـــــمه
زمین و زمون به هم میریزه شـب،وقـــتی که پلـــکای تو روی همــه

شبا که خـوابی ، میری به آسمـون،تا معلـّـــم فــــرشـته هـــا بشـــــی
دل ِ تــو المـــــاس نــاب پاکــــــیه،بایــــدم قبلـــــه ی پیچکا بشـــــی

اوج خلـــــقت خــــــدا میشــی گلم،ســــر ســــجاده که باشـی نازنین
خــــدا هم گاهی که دلتنـگت میشه،واســــه دیدنت خودش میاد زمین