من که پرواز دل و روزی آغاز کردم

پرکشیدم از خودم باتو هم آواز کردم

آمدم تا دل غمهات

یابه صبح شاد فردات

پر پرواز گیرم

صفره عشق و محبت

باتوآغازگیرم

بهترین مونس من شو

تا که پرواز گیرم

توبیا توبیا

تن پوش تنم شو

توبیا تاباهمین ترانه

تولد دیگرم شو

تاکه من شادشوم

ای روزگار

می کشدعشقش دل من

توکه نیستی وببینی

توکه نیستی درغم من

درکنار این بید خشکیده

یاد توهم دگرخشکیده

ما درعشق هم سوختیم

این رشته هم دگر پاره شده

ای روزگار لعنتی

درس غم وخوب دادی به من

بهترین سالهای عمرم

پر  شدازخاطراتش

اونم تو دادی به من

 پرکردی یادش تو خاطرم

سخته تو یه خونه موندن

جاموندن و تنها خوندن

من که پر پرواز نداشتم

درعشق تو تنهاسوختم

تو خونه ایی که مال من نیست

تنهاسوختم ودم نزدم