محبوبم، آفریدگار و مخلوق من!
من، آفریدم تو رو
تو من خلق کردی
این بازی عجیبو
تو انتخاب کردی…
من، سنگ بودم و سرد،
به سختی یه صخره!
تو، با لطافت گل،
یه کوهو آب کردی…
خاکسترم تو هوا،
سوسوی نور می زد
تو این جرقه رو با
دستات شهاب کردی…
چه رازها که با من،
تو، بی کلام گفتی…
تو با سکوتِ دریا
منو خطاب کردی…
من قهر کرده بودم
از حال پروانگی…
تو، دردِ پیلگی رو
رویای ناب کردی…
همیشه قطره بودم
تو دریا غرقم کردی…
هرچی که ساختمو، تو
نقش ِ بر آب کردی…!
از روز بودنم، تو
با من یگانه بودی…
حس جدایی مونو
مث (ل) سراب کردی…
منو ازم گرفتی،
عشقو روایت کردی…
بازیگر عشقتو،
تو، بی نقاب کردی…
من، آفریدم تو رو
تو منو خلق کردی
این بازی عجیبو
تو انتخاب کردی…
مهر ۹۲
***
این ترانه را تقدیم می کنم، به دل پیرایه ی همه آن دلدادگانی که در زندگیشان شاهد طلوع محبوبی شمس وار بوده اند، گرچه خود، چون مولانا نبوده اند…
مجید صادقی
سلام فاطمه عزيز ترانه زيبايي بود آفرين =D> =D> =D>
علی یاری
سلام بانو کار خوبی بود @};- @};- @};- @};- @};- لایک
امین شیخی
سلام ترانه ی بسیار زیبایی بود @};- @};- @};-
سید ایمان پورحسینی
درود :-) سبک نگارش رو دوست داشتم :-) آفرین :-)
امین بهاری زاده
سلام ترانتون بسیار زیبا و احساستون قابل ستودن هستش...آفرین...لذت بردم... =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
علی اصغر شریفی
کار جالبی و نویی بود قافیه هاتون همه متناسب باهم بودند موفق باشید لایک @};- =D>
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن