پشت چشمات یه نفر هس ، که شب و می دزده از من
مهربونی هدیه می ده ، تو دقیقه های رفتن
اون که همرنگ چشاته ، سبز و ساده و صمیمی
مثل اون پیدا نمی شه ، جز تو شعرای قدیمی
می کشونه قلب من رو ، تا خود جنون مطلق
تو تنم می پیچه مثل ِ ، درد دندون کج و لق
عاشقش می شم و عمری ، از رسیدن به تو می گم
اگه اون بخواد بمونم ، تا خود حادثه می رم
بس که از چشات سرودم ، همه شک دارن دیوونم
آره دیوونم ولی باز ، دوس دارم از تو بخونم
من به عشقت خونمون و ، هر دفه یه جوری چیدم
خواب و بیداریش مهم نی ، من تو رو نفس کشیدم
دیگه چاره ای نمونده ، جز یکی شدن با فردات
جز بغل گرفتن اون ، که شده مخفی تو چشمات
مُهر ِ تاییدتو رو کن ، بگو آره بهترینی
تا همون عشقی که می خوای ، تو ترانه هام ببینی