فقر

یکی یک گوشه ی این شهر…همیشه دل نگرونه

با وجودِ اینهمه بغض… بد نمیگه به زمونه

یکی که شاید غریبه س، ولی آشنای درده…

درسِ فقر و بی کسی رو ..خیلی وقته دوره کرده!

نه یه خونه ای ، نه سقفی، نه لباس ِ گرمی داره

شبا گوشه ی خیابون ،چشماشو رو هم میذاره

عابرا اونو می بینن ، اما رد می شن با تردید

انگاری هیچکی تو دنیا..درد ِ فقرو نمی فهمید

کسی از بغض ِ شبونه اش..حتی چیزی نمی دونه

نمیدونه که شب و روز…اون فقط به فکر ِ نونه!

وقتی هرگوشه ی این شهر…رنگ ِ زندگی یجوره!

دیگه لمس ِ بی کسی ها…از حقیقت خیلی دوره!

از محله ای که هرکی…فکر ِ پول و زرق و برقه

تا محله های پایین…قدّ ِ آسمونا فرقه… !!!!

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/76275کپی شد!
951
۱۷