سامان جان سلام ترانه ی زیبایی بود که خب به دلیل اوضاع فعلیم اشکم رو در آورد و حرفای دل منم بود --- اما استفاده از ترکیب های نو توش دیده نمیشد که خب به چشم نمیاد آخه این روزا اکثر ترانه ها همچین وضعیتی دارن.چند خطی درد دل دارم خوشحال میشم که گوش بدی :) ---- حرف زدن با زبون ترانه به دل ماها خیلی میشینه چون هممون این کارو میکنیم واسه بیان احساسمون هرچقدرم ساده باشه توش غرق میشیم چون شده تموم زندگیمون ای کاش همه ی ما به جایی برسیم که به گوش همه برسونیم احساسمون رو - احساس خاصمون رو من معتقدم به احساس ها با هم متفاوته.این کلمات هستن که چون تعدادش توی ذهن اکثر ما محدود به صحبت های عامیانمونه و کمتر از اون چیزیه که برای یه شاعر لازمه ، به هم نزدیکن و ممکنه حس کنیم داریم به تکرار میخوریم گرچه این حس مانع این نمیشه که ترانه هامون رو به گوش دیگران نرسونیم اما شاید بعضی ها با تمجید های بیخودی و صرفا جهت جذب رفاقت ها و خواننده برای ترانه ی خودشون (توهین به شخص خاصی نیست نظر شخصیه) باعث اعتماد به نفس کاذبی میشن که از پیشرفت ما جلوگیری کنه. من در حدی نیستم که نقد کنم سامان جان.اصلا هم این حرفا رو به خودت نگیر چون دلم گرفته بود و خواستم یه درد دلی کرده باشم... بازه م امیدوارم که همه ی ما به جایی برسیم که حداقل برای حال خودمون دست نیافتنی باشیم :-) موفق و پایدار باشی و روز به روز در پیشرفت ببینمت بدرود تا دوباره ها @};-