یه گوشه هایی داره این دنیا
که هرکسی جاشو نمی دونه
یه گوشه هایی که نباید رفت
مخصوص حسای پریشونه
گوشه کنارای همین خونه
میشه یه چیزایی رو پنهون کرد
وقتی که مثل بچه ها میشه
وقتی که تنها می مونه یک مرد
آغوشتُ دزدیدی و بردی
لعنت به من تقصیر من چی بود
گوشه کنارم دست کی افتاد
دنیای من خیلی خصوصی بود
من فکر می کردم کسی جز من
توُ این جهان پاشو نمی زاره
حالا کی جرئت کرده بعد از من
از خنده تو عکس برداره
توُ گوشه ی تنهایی من کی
داره به دیوار عکس می کوبه
من که بد حالم نمی دونم
حال کی خیلی وقته که خوبه
…
یه گوشه هایی داره هر مردی
که هر کسی پاشو نمی زاره
بعد از تو من خلوت نکردم چون
دنیای من یه گوشه کم داره .
۱۳۹۱