فانوسِ کویری

سوختم از دردِ هجرت ، میشه خاموشم کنـــــی
بارون بزن بر زخم قلبم ، سوزشش رو کم کنی
***
زودنم نم کن مهت رو ، بر سراپایِ وجـــودم
آتشش خفته بدردم ، داد و فریادی گشودم
***
پس بزن بارون عشقی ، قاصدک با اون تگرگِ
ساختی دیوار سردی ، تویِ دهلیزم قشنــــگِ
***
گریه کن با اشکِ شمعی ، ناله اش رخنه کشیـــــدِ
نصفِ شب آوایِ جغدش ، گوشِ همسایه رسیـــدِ
***
مثلِ فانوسِ کویری ، رویِ چوبی بسته بــــودن
شب نگهبانِ ستاره ، سگ و چوپان خفته بودن
***
ای طنینِ بادِ خاکی ، خشک و بی حاصل سرودی
تویِ جاده ی سرابت ، تیر رگباری گشـــــودی
***
قلبِ دریایت عجیبِ ، موج هایت تاب خوردِ
قطارِ سیل دعایم ، زر و مالت آب بــــــردِ
***
می دونی ساده دلم من ، بشکن اون زخم زبونی
روی تابوتم نوشته ، اسیرِ دلم می مونـــــــــــی
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۱۷/۰۶/۱۳۹۱

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/6790کپی شد!
513
۴