" آخر شعر مرا باز آمدی از سر کنی
عمر گلم پژمرده شد ، باز آمدی پرپر کنی "

*******

قصه تموم نمیشه ، تو موندی و یه جاده
این جاده ام تمومه ، باید بشی پیاده

حقیقت و ندیدی ، دنبال چی می گردی
خودت غریبگی رو ، دنبال دل کشوندی

گرم تنت می دونم ، تو چنگ اون غریبه
زمستونم تو راهه ، خورشید شهر فریبه

****
تو فکر و خواب و رویا ، دنیای خامی ساختی
نداشته هات که رفته ، هر چی که داشتی باختی

خواب و خیال توهم ، انگار تو اوج ابری
نگاه بنداز زمین و تو قعر قعر قبری

عروسک بازیت و بدست که سپردی
تو ویترین اتاق خواب ندیدمش تو بردی

راستی نگات تو چشم غریبه جون گرفته
خوب می دونم که یادم از یاد تو نرفته

****

" آخر شعر مرا باز آمدی از سر کنی
عمر گلم پژمرده شد ، باز آمدی پرپر کنی "

پ . ن : دوستان هم ترانه سلام و درود
این روزا مشغول بازبینی ترانه های نوشته شده خودم از سال ۱۳۸۲ به بعد هستم . این یکی از همون ترانه هاست . وزن و سبک ترانه کلا یه چیز دیگه بود . تک بیت شروع کلام .

" آخر شعر مرا باز آمدی از سر کنی
عمر گلم پژمرده شد ، باز آمدی پرپر کنی "

اما در ادامه مسیر حس و زبان ترانه کلا تغییر کرد . نظر دوستان در باره انتخاب این تک بیت برای ترجیح بند این ترانه دوست دارم بدونم . در بروز رسانی های آینده بیشتر و بیشتر از این آثار خواهید خواند . منتظر حضور عزیزان برای ارائه نکته نظر هستم.
شروع ترانه سال ۸۲ بازبینی اولیه آذر ماه ۱۳۹۱ . بازبینی نهایی ۳ تیر ماه ۹۲….