پری فایده ندارِ ، دیگه پشیمونی تــــــــــو
خرجِ بی حاصل شده ، این همه مهمونیِ تو
ببین دریایِ دلت ، آبستنِ موجِ بلنـــــــــد
دیگه نوری ندارِ ، چراغِ شمعدونی تــــــو
***
آوام شدی با دلِ مستــــــــت
بد نام شدی با گلِ دستــــــت
ترسِ دل من بی تو همیشـــــه
دلم خسته شد از رفتارِ پستـت
***
گلِ تو بی بوشدِ ، تا بو کنم برگــــــای اون
دل تو جوری سوارِ ، پیکر و ژرفایِ جـــون
آخه تا کی بمونم ، اسیر غمهایت باشــــم
برو پوکیدی دلم ، تا پر نشه دریای خون
***
خوشنام شدی از کینه بســــتن
آروم شدی با هر چه گفتــــن
وعده ی دلت موندِ در آغـوش
مستانه برو به جایِ خفــــتن
***
آخرش یادت باشه ، شمشیر پارگـــــــی زدی
با زبون بی وفا ، پیام فتنگـــــــــــــــــی زدی
کوچه ها دل خور شد از ، سنگِ دروغایِ شما
رویِ دیوارِ دلم ، پایانِ زندگــــــــــــی زدی
***
لیلی نشدی برایِ مجنـــون
شرجیِ دلت هوایِ بـــارون
من موندم و تارِ عنکبوتــت
تو خاطرهام نمایِ زنـدون
***
آزارم شدی با دلِ خســــــتت
بد نام شدی با دلِ مستــــــت
ترسِ دلِ من بی تو همیشــه
ای کاش قلم شکسته دستت
***
جاسم ثعلبی (حسّانی)
۱۳/۰۶/۱۳۹۱