(( این ترانه ها تلاش آخره! ))
نیستی و یاد چشای روشنت
نفس پنجره هارو می بــــُــــره
بی تو تاریـــــکی شب مثـــل ملخ
روح سبــــز باغچــــه ها رو میخوره
نیستی و بــــدون تو تــــرانه هام
داره بی وقـــفه به آخــــر میـــرسه
آسمـــون گورِ پـــرنده ها شـــده!
فصـــل کشتار کبــــوتر میــــرسه
نیستی تــــا دســـتای تو مـــرهم بشه
واســـه زخمـــای عمیـــقِ کوچــــه ها
بعد تو ستــــاره ها یتیـــــم شدن
گــــــُم شده توو شب رفیقِ کوچــــه ها
بی تو حتــــی تن نـــاز رازقــــی
توو زمســــتون زمــــین گُر میگیــــره!
طفلـــکی قنـــــاری توو دهـــات ما
داره کم کم تــــب آجـــــر میـــگیـــره!
نیستی و نمیدونی بـــــدون تو…
باغِ آشفته ی مـــــا چـــه حالیه؟!
تووس ازدحــــامِ پیچکـــای مرگ
جـــات حسابی تووی دنــــیا خالیه!
نیستی و یــــادِ چشای روشنت
منو تــــــــا مرزِ نبــــودن میبَره
کـــاش بدونی کم آوردم بی چشــــات
این ترانـــه ها تلـــاش آخــــره…
پ.ن: این ترانه از قدیمی ترین و اولین ترانه های منه…
تنها محض تداعی شدن خاطرات گذاشتمش.
(( لحظه هاتان ســـــــرشار از عطر اجابت ))