نمک درمانی
نمی دونم که دستام/ کجای قصه گم شد/
کجای شهر تردید/ شعور من پلم(ب) شد
نمی دونم کی بودم/ نمی دونم چی هستم/
پر از ترسه وجودم/ ولی چشمامو بستم
من افتادمو این شهر/ یه جزئی از سقوطه/
همین بی دست مردن/ جزای این سکوته
توو شهری که شکوفه/ خودش آغاز درده/
بیا زخمامو واکن/ نمک درمون مرده
مثه ماهیه قرمز/ توو این تنگ بلورم/
جهانم خیلی زیباس/ تو شک کن توو شعورم
تنم خوابیده رو آب/ به جون دادن اسیره/
نمک پاشو خبر کن/ نذار ساده بمیره
پر از چرکه وجودم/ عفونت کرده شعرام/
بزار تا که ببوسه/ گلومو تیغ ابهام
نمیدونم کی بودم/ نمی دونم چی هستم/
مثه شک توی بودن/ پر از انکاره دستم
لبا لب از سکوتم/ داره سر می ره فریاد/
اونی که حسمو کشت/ حالا دستامو می خواد
پر از تردید ممنوع/ بگو فکرای من کو/
نزار تا شب بگیره/ با این ابهام من خو
بیا تابوتو پرکن/ با این دنیای عقده/
قناریم خیلی وقته/ که مسخ روح جغده