ندونستم نارفیقی
نمیدونم کجا باتو شروع شد
هوای غصه و عشق و غم ِ من
تو کردی تـُو دلم ظلمُ روونه
تو بودی باعثِ این ماتم من
نمیذارم دیگه پا تـو بذاری
تو قلب عاشق ِ خیلی صبورم
بذا تنها بمونم باغم تو
خودم دردامو از دلم می شورم
تمومه خاطرات با تودن
شده این قصّه ی تلخ شبونَم
شدم اون عاشق ِ سرخورده ای که
نمی دونم بمونم یا نمونم؟!
ندونستم که تو یه نارفیقی
بـُریدی از دلم، دلُ چه آسون
برو ،با تو دیگه کاری ندارم
با اون چشمای آبی ِ هراسون
نمیذارم دیگه پاتو بذاری
توقلب ساده و افسرده ی من
توکردی تو دلم زخمه عمیقی
امون ازاین دل آزرده ی من