سینه یِ این تـــرانه میسوزه
سینه ی این ترانه میسوزه…
زیرِ بارِ کـدوم غمـــی موندی،که داری از شکنجــه میمیری
غصـه هـــاتو آتیش زدی بـــــازم،داری کـامِ عمیق میگیری
پشتِ هر خنده یِ لبات درده،گریه دیشب چشاتو پُف کرده
سینه یِ این تـــرانه میسوزه،بغـــضِ بی انتهـــامو تُف کرده
مگـــه مُــردم که تو خودت میری،که یه ماهه شباتو بیداری
کـــه با هرپُک زدن به سیگارت،یکی از غصه هاتو میشماری
قهـــرمانِ همیشه یِ عمـــرم،که رویِ گردنت مدالی نیست
رویِ سکــویِ دردی وبــــازم،مـــــن طرفدارتم،خیالی نیست
همه میگن تو کـــــوهِ دردی و، من به این رشته کوه مینازم
تـــو نبردِت با دردا پیــــروزی،به تو ای با شکـــــوه مینازم
بی خیــــاله تمومِ هرچی بود،بی خیاله تمومِ هر چی هست
بی خیــــاله عربـــده یِ دنیــا،بی خیاله زمونه یِ بد مست
همقـدم با دو پایِ مجروحت، این مسیرو تا آخرش هستم
افتخـــارِ عصایِ دستِت شم،دس بزار رویِ ســـاعدِ دستم
تـــــاجِ سر،خاکِ پاتو میبوسم،پا بِدی،سـر تا پاتو میبوسم
لب میزارم رو مُهــــرِ پیشونیت،همـــه ی کایناتو میبوسم
قهـــرمانِ همیشه یِ عمـــرم،که رویِ گردنت مدالی نیست
رویِ سکــویِ دردی وبــــازم،مـــــن طرفدارتم،خیالی نیست
همه میگن تو کـــــوهِ دردی و، من به این رشته کوه مینازم
تـــو نبردِت با دردا پیــــروزی،به تو ای با شکـــــوه مینازم
پ.ن:تقدیم به رشته کوههای رنج