معشوقه ی دریا
تقدیم به ( آ. ش ) عزیزی که احساس این ترانه را مدیون او هستم
معشوقه ی دریا
چقد این لحظه های یخ زده کندو کشنده است
نگاه ِ تب زده روصورت ِ ساعت زننده است
تموم ِ باورا و ُ اعتقادم رو گرفتن
خفم کردن ، هوای اعتمادم رو گرفتن
تنم معشوقه ی دریا و ساحل بسترم بود
یه موج ِ سر کش از انکار ِ تمکین ِ تن ِ رود
نفهمیدم که طوفان با دلم ناسازگاره
رقیب ِ این شناگر ، دست ِ سرد ِ روزگاره
نفهمیدم که معصومیت ِ پروانه مرده
دروغه سوختن از شمعی که توو افسانه مرده
ترک خورده بلور آرزوهای محالم
پر از چین و چروکه پوست ِ رویاهای کالم
نصیب ِ برگ ِ سبز ِ عاطفه ، مرگ ِ کبوده
ولی حقش تنفسهای مصنوعی نبوده
میون ِ کوچه ی مهتابی ِ شب ، دوره گردم
من این تنهاییارو با مشیری دوره کردم
حالا با حس ِ تنهایی تبانی کرده روحم
طلوعم گم شده ، مرگ ِ غروبی پشت ِ کوهم
حالا این ساعت ِ خوابیده غرق ِ انتظاره
می خواد روی سکوتم زنگ ِ بی خوابی بذاره
( ف . م ) رها
با تشکر از استاد بسیار عزیزو مهربانم (حمیده غفوریان )