یه هفتس با خودم قهرم ، نه حرفی هست نه دیداری

از اون روزی که بالغ شد ، رو تختِ مردِ سیگاری

نگاهش رو تنم لغزید ، آورد دستاشو سمت من

خدایا باورت می شه ، که تن دادم به این خواستن ؟!

چقد این خاطره شومه ، یه هفتس با خودم قهرم

با این که عاشقت بودم ، به روش آغوش واکردم

پر از شرمم از اون لحظه ، که با یک بوسه خوابم برد

از اون مردی که عاشق بود ، ولی از بعد اون شب مُرد

یه مش(ت) قرص و یه پرس هق هق ، یه هفتس شام من بوده

نفهمیدم که اون حرفاش ، واسه اعدام تن بود

شدم مغلوب خودخواهیش ، خدایا من ندونستم

می خواستم لایقت باشم ، ولی انگار نتونستم