درود به همه ارادتمندم دوستان عزیز . چه خوب که باز یک بحث آغاز شد . جناب پاک بین من احسان هستم آن هم زوووور . نیما کجا بود برادر جان !؟ محاوره سازی در عین بی قاعده بودن ، قاعده دارد ! در خصوص محاوره سازی به سه روش کلی عمل می کنیم(ناخودآگاه) : الف) تبدیل "ان" به "ون" : چمدان - چمدون / خزان - خزون و ..... ب)تدیل کلمات به یکدیگر : می درخشید - برق میزد و ..... ج) جابحایی ارکان : و چه زیبا بود - چه زیباد بود / و تیر می کشد سرم - سرم تیر می کشد . ----------------------- اینها خط کش نیست اما معیار های رایج است . ============= در خصوص قافیه ، بله ! سختگیری کردم . چون شما با من و امثال من فرق دارید . ما اگر ایراد داشته باشیم از تجربه کم است . اساتید بحث دیگری دارند . ============= وزن اما ! من همیشه گفتم ، در ترانه دنبال یک وزن واحد نباید بود . ترانه سرا اجازه داره هر بیت و بند رو در یک وزن بنویسد (از نظر من کم سواد) . اما و اما و اما این وزن ها باید نزدیک باشند . برای مثال سطر اول بند اول و بند دوم ترانه شما را با هم تقطیع کنیم : از/م/سی/ر/جا/د/چش/ما/ی/من ه/مین/دی/روز/با/خو/دم/حرف/می/ز/دم اختلاف بسیار نیست ؟ به عقیده من تغییر وزن ترانه ایرادی ندارد به شرطی که قدری با لطافت بیشتری انجام پذیرد . در غیر این صورت مخاطب احساس خواهد کرد که بندها از هم جداست و به یکباره ترانه سرا حرف جدیدی را می خواهد بزند . کمااینکه در ترانه شما این اتفاق رخ داده است : وقتی از کسی که دارد می آید سخن به میان آمد ، انتظار این بود که در بند دوم به این آمدن پرداخته شود اما بند دوم به "دیروز" اشاره دارد . یعنی یک فلش بک که قدری شتابزده مورد استفاده قرار گرفته است . باز هم از جسارتی که کردم پوزش می طلبم شاگرد شما رجبی