تو که هستی به شوق آرزوها م              

شبا  آویزونم رو دسته ماه

باشی ترسی ندارم از شب تار                  

تا تو هستی چراغ روشن راه

نباشی بی تو خالی از وجودم                 

اینم یک راه خشم روزگاره

همش از وحشتِ تنهائی بی تو                 

سحر میافتم از چشم ستاره

بیا تا عطر عشق  تو سینهَ مونده             

بذاریم تا دلامون آشنا شن

چرا می ترسیم از اینکه مبادا                 

میون ما یکی مون بی وفا شن

میخوام با بودنت طعمی ببخشم               

به این دلشوره هائی که اسیرن

میخوام محوت کنم از دید مردُم               

تا یکوقت از حسودیشون نمیرن

بیا بنشین رو تخت شاهیِ دلِ                 

که میمونم غلام حلقه گوشِت

نمیخوام که بذارم بار غم رو                  

بقدر لحظه حتی روی دوشِت

نسرین عبادی