اتفــاقِ مرگ بار
اتفــاقِ مرگ بار
جایـی که مــن با گـریه هم آروم نمیشم،، جایــیه که از آدمــا چیــــزی نمونده
جــــادوگــرِ غم حملـــه کرده لشکرش رو،، تا مــرزِ مرگِ نوعِ آدم پیش رونده
هــر وقتی که دستامـُـو رو زانــو گذاشتم،،یکـــی رسید و پشتِ پــــا زد تا بیفتم
مــــن از خودیا خوردم هر زخمی که دارم،،به حُرمـتِ نون و نمک چیزی نگفتم
اینـجا کسی، به فکرِ همزادِ خودش نیست،،اگه زمین خوردی میان پا روت بزارن
مرامشــــون ،شبیهِ کرکــســـایِ گشنه س ،،به استخــونایِ جنازه چشم دارن
کلافه م از جایی که آدم دوس داره
با همـــه حتی با خودش لجباز باشه
حتــی دلِ خورشید، از نفـرت سیاهو
ظاهــرِ هـــر چیزی غلط انـداز باشه
دُرُس مــثِ اشکام که اقیانوس سازه
حجــمِ گلـــــوم یه عالمه فریاد داره
هــر ثانیه ،تــوی ِخودم تکرار میشم
ایــن زندگــــی ،یه اتفــاقِ مرگ باره
جایــــی که رگــ هایِ تنِ شهرو بریدن،این آدما قدم زدناشون تو خونه
از آسمون بارون نمیبـاره و هیچ کس،دلش نمیخاد که یه خط دعا بخونه
من اهـــلِ این مردابمو اگه نمـــیشه،از لــذتِ این زندگی چیزی بدونم
بجـــــــایِ تن دادن به اعماقِ تباهی، ترجیـــح میدم ،گلِ نیلوفر بمونم
کلافه م از جایی که آدم دوس داره
با همـــه حتی با خودش لجباز باشه
حتــی دلِ خورشید، از نفـرت سیاهو
ظاهــرِ هـــر چیزی غلط انـداز باشه
دُرُس مــثِ اشکام که اقیانوس سازه
حجــمِ گلـــــوم یه عالمه فریاد داره
هــر ثانیه ،تــوی ِخودم تکرار میشم
ایــن زندگــــی ،یه اتفــاقِ مرگ باره
پ.ن:سلام دوستان عزیزم این کار با کمی تغییرات
نه در مضمون وفقط جایگزینی بعضی کلمات که
ممکنه دچار سو برداشت ومشکل
بشه رو تقدیم میکنم وبا احترام به همه ی
بچه هایی که در ژانرهای غیر عاشقانه نوشتن تبحر دارن
امیدوارم من وکمبودای کارو ببخشن
و قلم این حقیر و بین خودشون تا حدودی قبول کنن
ممنونم از همه ی دوستای گلم