ای که از اول جاده به سکوت شدی گرفتار

منو از خاطره کم کن تا ابد خدانگهدار

سردیه حرم نگاهت تا ابد یادم میمونه

من گذشتم از بدی هات از سکوت بی نشونه

باورم نمیشه اما انگاری دلم شکسته

این همه کنایه ی تو روی زخم من نشسته

میبینم آخر راهو توئی و  آرزوهامو

حتی باورش نکردی گریه های بی صدامو

برو خوشبخت شی همیشه با کسی که آرزوته

برو هر چند که میدونم عکسم هر روز روبه روته

از تو مونده یه نشونه رو نشون قلبم پاکم

نفسام میاد و میره ولی من زنده تو خاکم

من تلف شدم دوباره منو باخته حسو احساس

تا ابد خدانگهدار از سکوتم گریه پیداس