نقطه چین

توگذاشتی که ته قصهٔ ما

با تب جدا شدن عجین بشه

تو گذاشتی  که از این عشق بزرگ

سهم ما فقط یه نقطه چین بشه

 

پای تقدیر و وسط نکش که من

میدونم رفتن تو اراده بود

مگه می‌شه ساده رفتنی بشه

کسی ‌که به جادّه دل ‌نداده بود

 

مگه می‌شه راهشو جدا کنه

اون که می گفت تا ته خط بامنه

دل من از جنس شیشه بود ولی‌

دل تو از جنس سنگ و آهنه

 

میدونستم دوری از دنیای من

اما هیشکی حرفمو باور نداشت

ما از اول مال هم نمی‌شدیم

شب ِ اشتباه ما سحر نداشت

 

من یه کوه دردم و می‌فهممت

تو نمیتونی ‌که ب امن سرکنی‌

قبل از اینکه عاشق کسی ‌بشی‌

باید اول خودتو باور کنی‌

 

من و تو اصلا به هم نمی‌خوریم

تو توو آسمونیو من رو زمین

من خودم دلم گرفته از همه

غصه ها تو رو به روی من نچین

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/57705کپی شد!
845
۹