چه روزای عجیبیه ، همینکه تو ازم دوری

تو با خونابه ی قلبم ، داری دستاتو می شوری

چه روزای عجیبیه ، نگاهت دیگه با من نیست

تو نیستی توی این خونه ، چراغی دیگه روشن نیست

کنار عکس رو دیوار ، نشسته سایه ی یک جغد

تمام خوبیامونو ، یه باد سرد بهمن برد

نشستم رو همون تختی ، که یک عمری پناهت بود

ندارم کینه از چشمات ، شاید رفتن صلاحت بود

دیگه صبح ها  که پا می شم ، رو بالش تار موهات نیست

شبا وقتی که می خوابم ، تو گوشم نیش حرفات نیست

هوای خونه بعد از تو ، همش غمگین و افسردست

دلم از روزی که رفتی ، پر از افسوس و پژمردست

چه روزای عجیبیه ، دیگه عطرت تو خونم نیست

دیگه نمناکی اشکات ، رفیق هرم شونم نیست

چه روزای عجیبیه ، بدون تو روی دوشم

یه زخم سخت و سنگینه ، نمی ذاره که جادو شم

نمی ذاره بیام سمتت ، بگیرم دستتو بازم

درست از روزی که رفتی ، دارم با غصه می سازم