سلام سوگند عزیزم @};- ممنونِ تموم مهربونی هات...وقتی خیلی خسته هستم میام سراغ ترانه های تو...تا از آسایش توشه ای بردارم...وقتی سایه بال فرشته ای رو سر آدم باشه مجالی برای خستگی و ناخوشی باقی نمی مونه...برای همین تو سزاوار شادی و تندرستی جاودانه هستی... همیشه موقعی که خیلی خسته می شدم منتظر می موندم تا پری دریای سکوت بیاد آوازی غریب برام بخونه و حالا فکر می کنم اون آوازهای غریب در متن ترانه های تو به شناختگی رسیده ن... ممنون که خستگی هامو درک می کنی...با همین دلگرمی امروز اومدم پای نت...امروز باید جای دیگه ای می رفتم... سوگند عزیزم؛فقط با یه نگاه می شه شاعرانگی پخته ورای این واژه ها رو تشخیص داد...در آمیختن حماسه و رؤیا قدرت تخیل زیادی می خواد...یعنی اشراف کامل بر قلمرو جولان حس... مثلاً وقتی بشه گفت: «این لاشه سردو زمین می زد»این طور سرود:«می زد زمین این لاشه سردو»چیرگی شاعر بر زیر و بم ماجرای حسی به خوبی مشخص می شه...این یعنی سفینه خیال از سیاه چاله ذهن گذشته و به اتمسفر آبی روح رسیده...و این باعث می شه بدون این که ضرباهنگ خاصی به ترانه تحمیل شده باشه حس مدام زیر و رو بشه و از زوایای مختلف روح سر در بیاره...رمز گیرایی ترانه ت اینه...بی خیال واژه ها...!تو شاعری حتی اگه واژه ای در اختیار نداشته باشی!طبع تو نت های آبی رو از دل جلوه های صوتی برمی کشه و توی متن آواز می شونه...هر سازی به حس تو بدهکاره...نت ها از خون قلم تو تغذیه می کنن...خدا کنه کسی باشه که قدر بدونه...خدا کنه زرگرهایی که سره رو از ناسره و گوهری هایی که مرواریدو از خرمهره تشخیص می دن خواب یا بی خبر باقی نمونن...شاید با رسیدن به این حس بود که سال ها پیش گفتم: «حتی پریان / در عمق جنگل های دور / با صدای تو می خوانند...»جذابیت شعر و ترانه به اینه که بدون القای اندیشه و احساسی مشخص مخاطب رو به ادراک ناشناخته ها- ورای ظرفیت ذهن - برسونه... شاید با این جور ترانه ها کمیت مخاطب کاهش پیدا کنه اما کیفیت اون ها به نحو چشمگیری بال می ره...این یعنی غلبه هنر بر صنعت...متأسفانه امروز مبارزان جبهه هنر غالباً مسخ و محو شبیخون های ضدفرهنگی از جانب اربابان قدرت شده ن و کفه به سمت (و سود) سوداگران صنعت کلام یا سربازهای سپاه پول سنگینی می کنه...این روزها شاهدیم که تنزل سطح سلیقه مخاطب باعث می شه تا موسیقی اصیل هم به صلابه کشیده بشه تا به به مصرف تغذیه سبک های ساده تر برسه(برای نمونه با حذف دو نت از دستگاه شور،موسیقی بلوز تدارک دیده شده و حالا استقبال از این دو سطح موسیقی رو با هم مقایسه کن!))این جا در این جبهه، فرصت سرداری برای تو؛ بانوی شعر و شعور فراهمه...تا از اندوخته همت و عشق چه مایه برداری...وردی که منو از این غرقاب دور می کنه اینه: «همایی چون تو عالی قدر و حرص استخوان تا کی / دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی» خب؛امل جان،دیگه بحث داره از حاشیه سر درمیاره...امیدوارم حق ترانه ارزشمندتو به وسع خودم ادا کرده باشم... پیروز و پرتوان باشی با تشکر و درودی به وسعت تموم واژه ها بدرود @};-