تا بودی با تو ممکن بود محاله هرچی تو دنیام

حضورت یه مسکن بود،من اون آرامش و می خوام

می شد احساس من با تو،به دور از جذر و مد باشه

تا بودی مطمئن بودم محاله چیزی بد باشه

هنوزم عطرت اینجا هس،داره هر لحظه حس می شه

تو هر آیینه تصویرت،شـب و روز منعکس می شه

تو ذهن خونه جا موندی

تو قلب لحظه ها موندی

مدام یادت رو می بوسم

از عمق قلب مأیوسم

با چشمای تو روشن بود دلی که سرد و خاموشه

دلی که تا نفس داره با داغ تو هم آغوشه

تو نیستی بی تو ممکن نیس زمستون رفتنی باشه

بـهـارم با غروب تو محاله دیدنی باشه

می مونم تو همین خونه تا از عطر تنت پرشم

تـا از عکست تو آیینه واسه این دوری دلخورشم

تو ذهن خونه جا موندی

تو قلب لحظه ها موندی

مدام یادت رو می بوسم

از عمق قلب مأیوسم

***************************************************************************************************

پ.ن:این ترانه رو پارسال همین موقع ها نوشتم! امیدوارم از خوندنش لذت برده باشید…