پِیکرم گُم شده اینجا تویِ ظُلمتِ شبونه
کی میتونه این غبارو از تَنم بیرون بِرونه

شاخه ها سکوت کردن نفسا تو سینه حَبسه
حَسرتِ شنیدنِ یِ نَغمه از صدایِ خَسه

چِهره یی کِ پژمرده مثِ فَرشِ پا خورده
همه ساقه هاش شِکستو دَرداشو از رو بُرده

قِصه یِ تَلخِ غَریبی از وجودم رفته اِحساس
میله یِ پنجره اینجا واسم حتی شده حَساس

شعله یی مونده تو فریادایِ مَن
کِ با هر نَعره یی گُر میگیره

تو هیاهویِ زمونه سوختمُ
هَر کی واسم اینجا دور میگیره

دیگه اِنگار شوق دیداری نمونده
پشت پرده یِ دلم حالتِ بی قراری مُرده

تبسم های شیرین تمومش شده خاموش
حتی گلبرگِ تنِ من دونه دونه شده بیهوش