رهگذر منو صدا کن                      

منو از خودم جدا کن

منو از جاده بگیرو                           

منو هم نشین ما کن 

نگذر از کنارم آسون                       

یه نفس منو صدا کن

لحظه یکی شدن ها

شور عاشقی بپا کن

شب تاریک دلم رو                           

یه سفر مهمون ماه کن

یه قدم مونده به مقصد                      

یه نظر به من نگاه کن

می بینی که من هنوزم                    

‌چشمامو به تو می دوزم

با زبون بی زبونی                         

می گم از عشقت می سوزم

قصه رو بیار از اول

ابتدای روز دیدار

گذرت به چشمام افتاد                      

ولی تو ندیدی انگار

چه راحت از من گذشتی                   

دلتو به جاده بستی

توی بی راهه رویا                          

بگو دنبال کی هستی

پی کدوم ستاره                            

توی آسمون می گردی

پی کدوم پناهگاه                          

یا سایبون می گردی

نخواستی با من بمونی                     

نخواستی حتی بدونی

دنبال کدوم مسیرم                          

دنبال کدوم نشونی

عمریه به درد اسیرم                       

دردمو با عشق شفا کن

واسه به هم رسیدن                         

پل عاشقی بنا کن

پرو بالمو بچین از                         

این تن رنجور خستم

دیگه بسه تنها موندن                      

دل به آسمون نبستم

می خوام اینجا زیراین سقف                

با دلت آروم بگیرم

زمینی بشم دوباره                        

از پریدن دیگه سیرم

من و عادت بده به ما                      

بذار با تو خو بگیرم

نذار بر سر دو راهی

توی جست و جو بمیرم