هوایِ خونه غمگینه
با این روزایِ تکراری
دلِ آدینه می گیره
ازین حرفایِ تکراری
چی کار با این دلم کردی
همش انگاری من خستم
نگاهم تویِ این جاده
قلم خشکیده توو دستم
تکون می ده خیالِ تو
تمومِ حس و حالم رو
داره هر لحظه می ریزه
دلم اینجا برایِ تو
دوباره تویِ این آینه
دو چشمم منتظر می شه
اگه برگردی باز پیشم
نگات زخمی رو آتیشه
داره می خنده عکسِ تو
چه روزایی گذشت بر من
چه زخمایی نشسته از
همین دوریت به رویِ تن
ولی عیبی نداره ، تو
همون جادویِ روزامی
تویِ قلبم زده تاول
تو عشقِ کُلّ ِ ، دنیامی