تنم غمخوارِ جدایی روی تخت

تو طبیبِ دل و قلبم اومـــــــدی

داروهات اثر نکرده دکتـــرم

جای دستات سینمُ بــــا پا زدی

***

حق و وجدانت جفا کرده به من

وقتی سوگندِ شفا رو خــواندی

آدمیزادم و محتاجِ دعـــــــــــا

عزّت کارت به قلبت راندی

***

ناظرم مهرِ دلت با اعتمـــــــــــــــــــــاد

خشک شد اشکِ چشم با خنده هات

سوختی کلبه ی عشقم در غروب

مسجد و محرابِ دل بازنده هات

***

سرِ بالینم نشستی سفت و سخــــت

دلم چون صخره کنارت جا گشود

زنگِ آرمانِ دلت قطع حیـــــــات

در تظاهر قلبِ تو دشمن نبــــــود

***

دلم در بستر غریقِ تــــــــــب و آه

الوداع از این جهان طرّاحی کرد

 در اتاق زندگی پوشیده سبـــــــز

موی دردم پنس تو جراحی کـرد

***

دست تو آلوده با خون و جــــگر

قاتلی تیغت ، خدا  زندان کــــرد

ولی روحم با تخصص پشتِ درد

با نگاهش صد نفر درمان کـــرد

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) ۲۴/۱۲/۱۳۹۱