گل بهبهانی
همهجا غرق به عشق ، همه جا چو بوته زار
همه شادند در طرب ، همه یک رنگ و نگار
آسمون صاف دل ، در کوچه ها تب کشیده
همه مهمون خدا ، از بی خدا دل بریـــــده
وای از این درد پوشیده به یار
وای از این عهد تابیـده به دار
گل بهبهونی را بهتر نـــــدید
ابر باران زای هر عاشــق تبار
خوشگلی و چون بهشته
زیبا و دل نشســــــــته
حرف دلش یکی بـــود
در دل من نوشــــــــته
از بید بلند خریــــــده
قلبی به دل کشـــــیده
چو بید سبز و خـــــرم
چو کوهش سر کشیده
جاسم ثعلبی ( حسّانی ) ۱۶/۰۳/۱۳۹۱