یه دختر روی تخت من ، شبا هست

که تنها آرزوش آغوش مرگه

که هرشب توی کابوس حضورت

جهان پاییزه و اونم یه برگه

یه دختر که نمی دونه چرا بست

چشاشو با تو ، رو حرفای مردم

از اون روزی که تو دیگه نبودی

داره گم میشه ، تو حرفای مردم

همش می ترسه از فردا شدن ها

پر از تنهایی و یاس و هراسه

نمی تونه نباشه فکر چشمات

فقط دنباله  یه تیر خلاصه

اینه اونی که تو ساختی با عشقت

کسی که از همه دنیا کلافست

کسی که جون پناه خستگی هاش

صدای هق هق زیر ملافست