(( آروم بگـیـــر… آروم ))
((بســـــم الله الرحــــــمن الرحـــــــیم))
دلــواپــسی هــامــو چــرا جـــّــدی نمـی گیــــری
شایـــد همیــن دلــــشــوره هـا کاری به دستم داد
می دونــم این احـــساس وحشتــناک بیخود نیست
“دیـــشب یه گنجشــک از رو شاخه بیصــدا افتاد”!
توو قلـــب من یه گلــّه اســـب مســت رم کـــردن
بازم تمـــام وسـعـــتم بــا خــــاک یکــســـان شـد
بایـــدبه زخـــمای عمیـــقم تـــن بـــدم بـا عــشق
مثـلِ درخـــتی که خـودش تسلیم طوفـــان شد!
جنـــگِ جــهـــانی توو وجــــودم راه می افـــته
وقــتی بـــرای گـــریه توو آغـــوش شب میـری
بـاهـــرصـــدای تــازه ای دســـتـام می لـــرزن
می دونم از این بوی خــون سرگیجه می گیری!
بـایـــد زمیـــن خــوردن برات عــادت بشه اینـجا
وقــتی مسیــــرِ پـیــش روت انقــــدر ســُر باشه
راهـــی بـرای رفـــتـنت باقــــی نمــی ذاره
شهـری که گـوشه گوشه ش از بن بست پــُرباشه
اشــکـاتو غیــر از بالـشت دســت کسی نسپار
اینــجاکسـی جـز بـی کسـی مــارو نمـی فهـمه
کفـــشاتو قایـــم می کنم شایــد نری… شایــد…
لعــنت به تـو! بیـــرون نــرو… این شهربی رحــمه!
امـــّا تـــو میـــری ــ قصّه مـــون رو دورِ تکراره ــ
فـــریـــاد مــن توو اوج ایـن کــابــوس می میـــره
حــالا سکــانس آخـــره ــ رقـــص دوتــا عــاشق ــ
پیـــراهـــنت دســتای بــادو سفـــت می گیـــره
تــاکــی باید “بانـــوی این قصـــر شنـــی” باشم؟
از کـــی برامــون اینقـــدَر بدبخـــتی عــادت شد؟
توو قصــّه آدم خــوبه بـــودن آخـــرش مـــرگــه
اصــلا چـــرا دنیـــای مـــا انــقـــد کــثــافت شد؟!!!
بــی تــو فقـــط قـــرصِ برنـــج آرامـــشم میــده
ایـــن قصــّه هــرچــی تلــخ تر،جــذّاب تر میشه
میــدون مـیــن بودیـــم وحــالا منــفـجـر میشیم
بــا گـــریـه های مــادوتــا ایـن قــاب تر میشه!
وقـــتی که تنــها نقـطه ی امن جهان گوره
اشــکـاتو پنـهـون کن توی قلـبت بمیرآروم
لالالالا…. لالالالا…. لالالالا…. لالا…
آروم بگیــر… آروم بگـیــر… آروم بگیــر… آروم!