سلام بر خانوم مهدی دوست! دیدم بی انصافیه حرفی نزنم و برم! اولش باید بگم یه کم زبون من تنده تووی نقد امیدوارم این نقد ناراحتتون نکنه و بذارین به حساب دغدغه هام!البته سعی میکنم مهربون باشم! . کارتون دقیقا توو همون فضایی بود که من دوست داشتم نباشه!صرفا حرف زدن و بدون اتفاق خاصی و حتی حرف جدیدی!اما یه نکته رو بگم که این شکل ترانه طرفداری خودش و داره و اغلب کارای اجرایی هم توو همین فضاست!فقط انتظار شخصی من از ترانه زیاده به همین دلیل زیاد نمی پسندم این شکل نوشتن و! اما این ترانه هم از نظر عروضی و هم از نظر ریتم!خوب بود!وقتی داشتم ترانه اتون و می خوندم با صدای علی لهراسبی تصورش میکردم کارایی که تووی البوم آخرش مخصوصا از حدیث دهقان داره!تا حدی توو فضای شماست! امیدوارم تا یه حدی انتظارتون و از ترانه بالا ببرین!و به اتفاقای جدیدتری فکر کنین!چند نمونه ترانه می ذارم تا منظور من و از اتفاق متوجه بشین: هی مس(ت)میکنم مثل بطری شراب که وقتی پاش بیفته یه کوکتل مولوتفه (یغما گلرویی) گرم هم آغوشی و لبخندین توو بستر بی تابتون تا صبح (تکلیف تنهاییم روشن بود مثل چراغ خوابتون تا صبح) (حسین غیاثی) معراج من هنوز مثل گذشته ها بوسیدن لبات تووی آسانسوره (یغما گلرویی) @};-