تو که از خودت گذشتی از دلت از آرزوهات

فصلا پشت هم گذشتن رنگ دیوار شده موهات

چی بگم که واژه ها هم کم آوردن که بخونن

بزا تا تمومه دنیا از وجود تو بدونن

تو که نعمت زمینی واسه این قلبای تیره

جنس عشق آسمونیت تا ابد جایی نمیره

محکمی مثل یه کوهو مهربون مثل فرشته

خونه ی دلت نه اینجا که فقط خوده بهشته

همه غصه ها تو سینه واسه من همیشه خندون

وقتی دردمو میبینی تو میشی دوا و درمون

میدونم بزرگه اسمت قلمم خجالتی شد

تا که اسمت و میارم دلمم یه حالتی شد

حرف (میم) مثل محبت یا ا(لف)  ابر بهاری

حرف (داله) دل شکسته اینورا یه (ر) نداری؟ (کیوان)