یه زمونی بود که عشقت واسم اندازه نداشت         با تو خوش بودم ودنیا خبری تازه نداشت

اسمون ارزومون یادته ابری نداشت     واسه با هم دیگه بودن دلامون صبری نداشت

 یادته گفته بودی نیمه شبا تو اسمون       بمونه ستاره ی زهره نشون عشقمون؟

          اون زمونی که جدائیم و ز هم بی خبریم            هر کجا بودیم نگاش کنیم ..بگیم منتظریم

         حالا اون روز و شبا گذشته و تموم شده      حالا این عمره که تو حسرت و غم حروم شده

      حالا من موندم و تنهائی و این نیمه شبا    من و این اشک نیاز و من و این دست دعا

        ما دو تا غافل ازبازی روزگار بودیم     غافل از باد خزون تو دل سبزه زار بودیم

      حالا من موندم و این عکس قشنگت تو اتاق     حالا من موندم و این نامه و این مهر طلاق