راه ها تا همیشه بنبستن
پنجره ها به روی هم بستن
زخمِ تو روی شهر میشینه
آدما پنجه های یک دستن

رفت بالا و تو چه پایینی
پشت این جمله های آیینی
بی نیازم خدا اگه این بود
نردبان یا که پله شد دینی

زخم شیشه نشست رو مشتم
با قلم می شکست انگشتم
من نوشتم ولی کجایی مرد
هیچ کس نیست پشت هف(ت) پشتم

حرف های کم و درِ گوشی
خونه هایی که خورده خاموشی
بافته عنکبوت دارِش رو
رد خون، بعدِ کشتن موشی

قطع ریل از قطار قانونی
اعتراض،ازدحام ملیونی
انقراض و جنین و سقط و مرگ
رد تاریخ و صفحه ی خونی

سالها منتظر نشستم تا…
ثبتِ تاریخ مرگ رو دیوار
توی گوشم صدای ساعت بود
کوبش میخ مرگ رو دیوار

داره هی توی مغز میکوبه
جای منقار دارکوبی نیست
آدما بد شدن نمیدونم
این زمین یا که جای خوبی نیست

با بغل یا که بوسه شادم کن
من صدای تو ام تو دادم کن
سالگرد و غم و فراموشی
من که رفتم همیشه یادم کن

برهان جاوید