تو رو بارون صدا کردم
تو رُ بارون صدا کردم، یه شب آروم صدا کردم
تو رُ هرلحظه هرجا،زیرِ لب آروم دُعا کردم
تو رُ همراهِ موجا خوندم و دریا صدا کردم
مثِ ساحل شُدم دیدم میای، دستامو وا کردم…
تو رو شَبنَم صدا کردم،تو رو با غَم، صدا کردم
نشستم پُشتِ سازِ قَطره ها نَم،نم صدا کردم
کِشیدی دستت و رویِ سرم گل از گلم وا شد
شِکُفتَم پیشِ تو عطرِ شُکوفَه م سهمِ دنیا شد…
تُ اینجایی کنارِ من،یه دنیا پیشِت آرومم
تُ اینجایی تو عکسِ طرحِ نقّاشی، رویِ بومم
یه پروانه کِشیدَم رویِ شونَت پَر، دَراُوُردَم
دوتار از دسته یِ موهاتو تویِ صورتت بردم…
تو اون آهنگِ مَستی که،سه تارِ زندگی میزد
دفِ پرشورِ دستی که،کنارِ زندگی میزد
سکوتِ تار و دف؛یعنی شروعِ سازِ سنتورت
چه بی اندازه نزدیکِ منه،آوازِ از دورِت…
تُ اینجایی و هر جا آسمون، اَبرایِ غمگین داشت
تُ اینجایی و هر جا دستی بَذرِِ ،لاله ای میکاشت
تُ اینجایی و هر جا از نسیمی عطرِ گُل بارید
تو هر صُبحی که از تو قلبِ پَرده نور میتابید…
حامد تقی خواه
رسول جان توقع رو از خودت بالا بردی و این کار یکم عقب گرد بود ، وزن که مشکل داشت ، تصاویر پخته نبود ، لاله که با بذر کاشته نمیشه پیاز داره... کلا قانعم نکرد ، قسمت‌های خوبی هم داشت اما دلم میخواد بهتر بنویسی او شاعر خوبی هستی ذهنت رو آروم کن ، تشویش میبینم در قلمت
رسول آدینه
دنبال تو و علیرضای عباسی باید تو ستاره ها گشت بس پر نورید سلام همینطور که نکات مثبت ومیگید وخوشاینده وقتایی که از نقص ها میگید و پذیرا هستم و تشکر میکنم اصولاً فرق یه آماتور با حرفه ای همینه نویسنده وشاعر حرفه ای برای مخاطب مینویسه فارغ از حال خودش وآماتور به فراخور حالش بالا وپاییناش زیاده ومنم تو دسته یِ دومم نمیدونم موفق بشم یا نه ولی تلاشمو میکنم به یه تعادلی برسم فقط یه نکته از نقدت و باهاش مخالف واقعاً بعضی از اقسام لاله مثل لاله عباسی بذر دارن...مثال نقضِ تو کلیت این مدل گل وشاید یه راه فرار از نقد :) ممنونم زیاد
آزاده ربانی
به به . درود بر شما . لایک