دور ی و دوری و دوری
رو به دلتنگی دویدن
توی ازدحام غربت
ته ِ تنهایی رسیدن
یه مسافت پر ازدرد
تو مسیر بیقراری
همسفر شدن با حسرت
وقتی هیشکیو نداری
گله دارم گله دارم
گله از تموم دنیا
گله از شبی که پژمرد
واژه واژه گل رویا
از چشام ستاره پرزد
از لبام ترانه ی نور
از دلم امید فردا
منم و یه جاده ی کور

رفتن و رفتن و رفتن
توُ دل ِ دلواپسی ها

خوندن و خوندن خوندن
از غم و از بی کسی ها

گله ی من از شب و روز
گله نه، یه زخم ِ بازه

زخم ِ کهنه ای که هربار
میشه مثل ِ زخم ِ تازه