_باران که از دریا به ساحل می زند برگرد
وقتی که سکان دور باطل می زند برگرد

این جاده های رفته تا راهِ نهایت دور
حتی سمندِ عشق دل دل میزند…برگرد

دیگر هوای خانه ام تاریک و نم ناک است
بر روی شیشه ها گُلم،گِل می زند برگرد

فریادِ باد و ناله ی دیوانه ی دنیا
تا فاخته ام در قفس کِل میزند برگرد

سرماست بیرون و درون خانه ها،این من
در چای داغت بوسه ی هِل میزند برگرد

دریا تو را مالِ خودش می خواهد و بی من
کشتیِ غرقم را به منزل میزند برگرد

برهان جاوید
یکم اردیبهشت هزاروچهارصدوسه