خفقان ، اضطراب ، دعوا ، قهر 

خانه تاریک تر ز سلول است 

عشق یک واژه ی ملال آور

مرگ یک اتفاق معمول است 

یک نفر ناجی دلم بشود

من به پرواز روح معتقدم 

می توانم به آسمان برسم 

پیچ و خم های عشق را بلدم 

به چه جرمی تقاص پس دادم ؟

عشق ورزی مگر مقدس نیست ؟!

میوه ی زندگی هر پدری 

شاد باشد مگر همین بس نیست ؟!

میروم توی تخت خواب خودم 

تا که شاید کمی امان بخرم 

حنجرم گرچه نازک است ولی 

داس را خوب تیز کن پدرم