:«"کشتی"، شکسته باد که بادا… » (حمید اسمخانی/تکدرخت)
-«”کشتیشکسته”را چه نیازی به”ناخدا”؟»
(فاضل نظری)
:«”کشتی”، شکسته باد که بادا… »
(حمید اسمخانی/تکدرخت)
فاضل نظری(-)
حمید اسمخانی:
-با اینکه خلق بر سر دل مینهند پا
شرمندگی نمیکِشد این فرش نخنما
:وارونه شد… چو ارزش و معنای واژهها
بـس ضـدّارزشـی کـه کـنـد افتـخـارها
-“بـهلـول”وار، فـارغ از انـدوه روزگـار
خندیدهایم! ما به جهان یا جهان به ما
:”بهلـول”از مقام شاهی دنیا گذشته بود*
مارا چه نسبتی است؛ که با این تن ادّعا… ؟
-کاری به کار عقل ندارم، به قول عشق
“کشتیشکسته”را چه نیازی به”ناخدا”؟
:”کشتی”، شکسته باد که بادا… که با “خدا”
افـسار فـکر، کی برود سمت”نـاخـدا”!
-گیرم که شرط عقل بهجز احتیاط نیست
ای خواجه! احتیاط کجا؟ عاشقی کجا؟
:از اختلاط “عقلِ سر”و”عشقِ دل”، شنو**
مـقصـود راهها به خدا… نیستش جدا
-فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست
چون رود بگذر از همهی سنگریزهها!
:دریـا شوی اگر! که کوهیخی غوطهور کنی
امواج ساحـلت شـکند… صخره… سنگها… )
زمستان ۱۴۰۲
…….
*: نپذیرفتن پیشنهاد مقام وزارت دربار
از جانب خلیفهی وقت، هارونالرّشید،
توسط بهلول، با تظاهر به جنون و فرار از مهلکه
با سوار شدن بر چوبدستیاش و تعجّب درباریان.
(به گواه تاریخ)
**: این عقل سرم بود، به عشق دل من گفت
:«زین عشق حذر کن»! دل بیچاره پذیرفت…
(تکدرخت)