جِدالِ آتَش و هیزُم ….
صِدایِ سَردِ خودسوزی
چه شَب بوها غَریبونِه ؛
شِکُفتِه در شَبِ قوزی !!!

… تَبِ جَنگل پَریشونِه …
…. لَگد مالِ گُلِ پونِه ….
شَبا وقتی که بیدارَم …. ؛
فَقَط جُغدِه که می خونِه !!!

چه بیهودِه نَخوابیدَم ….
… یه آرِزو به گور بُردَم …
حِساب کَردَم به فَصلِ عُمر ؛
هِزار سالِه که من مُردَم … !

…. هِزاران روزِ تنهایی ….
… به تَقویمَم رَقَم خوردِه …
چه باید کَرد که این تَقدیر ؛
به پیشانیم قَلَم خوردِه … !

لَبَم خاموش و نَخ بَستِه …
به پام زَنجیرِ تُهمَت ها …
سَرَم گیج رَفت زَمین خوردَم
شُدَم تَک بِیتِ صُحبَت ها !

یه بیگانَم در این غُربَت …
مُحَبَت ها چه کَم رَنگَن …
بَسِه هَمزاد تَمومِش کُن ؛
بَرادَرها نِمی جَنگَن … !!!

بَرادَرجان ، بِگیر دَستَم …
نِمی دونی چه بَدمَستَم …
بِخون با من سُرودِ صُبح ؛
که تا رویا ، مَنَم هَستَم !!!