جِدالِ آتَش و هیزُم ….
صِدایِ سَردِ خودسوزی !
چه شَب بوها , غَریبونِه ؛
شِکُفتِه در شَبِ قوزی !!!

تَبِ جنگل , پَریشونه …
لَگد مالِ , گُلِ پونه … !!!
شَبا وقتی که بیدارَم … ؛
فَقَط جُغدِه که می خونه !

… چه بیهودِه نَخوابیدم …
… یه آرِزو به گور بُردَم …
حِساب کَردَم به فَصلِ عُمر ؛
هِزار سالِه که من مُردَم … !

… هِزاران روزِ تنهایی … ؛
به تَقویمَم رَقَم خورده …
چه باید کَرد که این تَقدیر
به پیشانیم قَلَم خورده … !

لَبَم خاموش و نَخ بَستِه …
به پام زَنجیرِ تُهمَت ها ….
سَرَم گیج رَفت زمین خوردم
شُدَم تَک بِیتِ صُحبَت ها !

یه بیگانَم در این غُربت …
مُحَبَت ها چه کَم رَنگن …
بَسِه هَمزاد تَمومِش کُن ؛
برادرها , نِمی جَنگن … !

برادر جان بِگیر دستَم …
نِمی دونی چه بَدمَستَم …
بِخون با من سُرودِ صُبح ؛
که تا رویا , مَنَم هَستَم !!!