….

تاکی تورا و وسوسه ها را اسیر تر؟

یعنی از اینکه هست… دلم نا گزیر تر؟!

ترجیح میدهم که خودم باشم و خودم

حتی از انزوای خودم گوشه گیر تر

ترجیح میدهم که بمیرم کنار خود

از مرده ی کنار خیابان فقیر تر !

در خود به خواب با تو نبودن فرو روم…

در سرد خانه های شبی سرد و دیر تر

بر سنگ سنگ خاطره هایت لگد…شوم

در خلوت پیاده رویی سر به زیر تر

در خلوتی که میرود و دور میشود ـ

از (تو)…منی که از همه (من) ها ضمیر تر ـ

ترجیح میدهد که خودش باشد و خودش

تنها تر و

غریبه تر و

گوشه گیر تر