عُمریست که در خوابی
ای بی خَبَرِ سادِه … !
چندین گِرِه یِ مُحکَم ؛
در پِلکِ تو اُفتادِه … !

وَقت است که بَرخیزی
بادِه به قَدَح ریزی … !
تا مَست شُدی با مِی ؛
از کینِه بِپَرهیزی … !!!

خو کُن به سَحَر خیزی ؛
در این شَبِ طولانی …
خود را بِرِسان ساحِل ؛
دریا شُدِه طوفانی … !

اَلماسِ دِرَخشان شو ؛
در هَر صَدَفِ خالی …
چون ماه نَمایان شو ؛
در این هَدَفِ عالی … !

از خِیرِ دُروغ بُگذَر …. ؛
دُنبالِ حَقیقَت باش … !
آن لَحظِه که شَک کَردی ؛
هَرگِز تو نَگو اِی کاش … !

وَقتی که خودَت باشی ؛
… آزادو رَها میشی … !
.. دَربَندِ کَسی نیستی .. ؛
تو ازهَمِه کَس پیشی … !

… دَر فَصلِ شِکوفایی …
ناگَه تو به رَقص آیی … !
… سَرمَستو دِل آرایی … ؛
چون لالِه یِ صَحرایی … !