`پروانه`

من یه گل دیدم و لرزیدش دستم
قلبمو محکم به ساقه هاش بستم
اون که نیست؛ یادش، اما هست!
توو دلم تنها برایِ غم جا هست!

من یه پروانه ام؛که بالش رو کندن
غصه هم که میخوره؛بش میخندن
من یه ماهی؛ تویِ یه تنگ خالی!
من یه آدم؛ مبتلا به بد حالی!

من یه پروانه ام؛اسیرِ پیلهِ غم
دیگه دارم کم میارم من؛کم کم!
دیگه دارم پشتِ هم بد میارم
دیگه حتی از خودم هم بیزارم!

#احمد_خداداد_زهی