سیاره
منو بخاطرت بیار ، ستاره ی دنباله دار
وقتی ازم رد میشدی ، خاطره آوردی ببار
اسیر چشمکات شدم ، بلد نبودی موندنو
سفیر روشنی ببین ، دنیای تاریک منو
یه کهکشون سیاهیه ، که از غمت پره هواش
منظومه ی شمسی من ، با غربت بی انتهاش
روی مدار زندگی ، مثل یه سیاره رهام
رو تن آلوده ی شب ، ستاره ای نموند باهام
مسافر منظومه ها ، کجای این کهکشونی
اونهمه نور با خودت ، دنبال چی میکشونی
کی قد من تورو میخواد ، بدون آروم و قرار
میخواد که پا به پات بیاد ، عاشقته پروانه وار
کاشکی دوباره رد بشی ، ستاره ی دنباله دار
موندنو کاش بلد بشی ، روشنیتو برام بیار
چندسال نوری رد شد و ، ازت نیومد یه خبر
بیا و این شبزده رو ، ایندفعه باخودت ببر
یه کهکشون سیاهیه ، که از غمت پره هواش
منظومه ی شمسی من ، با غربت بی انتهاش
روی مدار زندگی ، مثل یه سیاره رهام
رو تن آلوده ی شب ، ستاره ای نموند باهام
فهیمه میرشکار
دوستان این ترانه که قبلا تو سایت منتشر شده بود با توجه به تجربیاتی که در این مدت بدست آوردم ویرایش کردم
و سعی کردم وزنشو درست کنم.امیدوارم دوست داشته باشید
هچنین از نظرات و انتقادات دوستان هنرمندم سپاسگزارم . خیلی از راهنماییاتون استفاده کردم.
و تمرین میکنم تا بهتر بنویسم و ترانه های دیگم رو هم بمرور ویرایش میکنم.