مأمَن
مأمَن
اسمتو رویِ ابرا می نویسم
تا مثل بارون بباری رو بختم
یه کاری کن به حَسرتام نبازم
نباشی سردرگمم و شلاختَم
سراغتو گرفتم از قاصدک
گفت که همین حوالی خونه داری
عطر تو واسه همه شون آشناست
میگن که عطر یاس و پونه داری
به جاده دل سپردم و راهیم
میخوام که آغوش تو مأمنم شه
دوری تو برای من مشکله
نذار که این دلیل مُردنم شه
دل تو دلم نیست واسه ی رسیدن
با اینکه پاهام دیگه نا ندارند
میام که سایه ی سرِ من بشند
اون دو تا چشمایی که تا ندارند