صبوری و درد

آب رو آتیش نمی ریزم؛ شاید

درد٬ بیشتر کنه صبوریمو

توی آتیشی که به پاکردی

سرکنم چارشنبه سوریمو

بس که مرگم شبیه ققنوسه

باد خاکسترم رو میشناسه

نیستی اما هنوز معتقدم

کاسه ای بوده زیرنیم کاسه

به هوای تو میزنه بارون

به هوای غروب مشکوکم

بی تو اونقدر گاهی بدمیشم

که به هرچیزخوب مشکوکم

شک دارم به خدای بعد ازتو

مثه یوسف به جرم زندونش

من یه پیغمبرم که برگشته

تو هوای تو دین و ایمونش

دوردورم بشی دوسِت داره

گم وگورم بشی دوسِت داره

هی خودت رو بزن به نشنیدن

حتی کورم بشی دوسِت داره

گورمو گم نمی کنم اما

گم شدم٬ گورِ من همین خونه س

سدر وکافورم ادکلن هاته

کفنم یه بلوز چهارخونه اس

نمیخواد اینجوری بسوزونیش

دردعاشق شدن خودش کم نیست

مگه ازاین جنازه چی مونده؟

با تو و بی تو دیگه آدم نیست