تقدیم به مرزبانان بی ادعای وطنم

جونتو می ذاری پای باورت
خط قرمز تو مرز وطنه
خیلی با اراده ای که هیچ کیَ م
به سرش فکر جدایی نزنه

بعضیا توو فکر خامشون میخوان
تیکه تیکه کشورو جدا کنن
یادشون میره کسایی مثه تو
جون میدن بی اینکه ادعا کنن

بعضیا فک میکنن که راحته
واسه آب و خاکشون کاری کنن
اما توی صحبتَم نمیتونن
حد و مرزا رُ نگهداری کنن

خیلی وقتا از قلم افتادیو
هیچ کی حقش مثه تو خورده نشد
لا به لای خبرا گم شدیو
حتی اسمی َم ازت برده نشد

یه پدر شدی که لایِ تقویما
وسط گریه ی بچه هاش گُمه
یه برادر یه پسر یه همسری
که حالا یه عکسِ توی آلبومه.