ازم کسب تکلیف کردی بری

که تا خم کنی پرچم دشمنو

بزار صورتت رو تماشا کنم

داره میشکنه رفتنت بغضمو

رجز خون داری اسب و میتازی و

میخواد دستت اهریمنو کم کنه

محاله بتونه توو این روزگار

کسی نخل این قامت وخم کنه

یه میدون جنگ وعلی اکبرو

یه لشگر یزیدی که بازنده بود

یه حلقوم خشکیده محتاج آب

که حتی فرات از تو شرمنده بود

لب خشک وسنگینیه این سلاح

کنارم به دشمن غضب میکنی

دهان روو دهانم بذار وببین!

داری آب واز کی طلب میکنی؟

برو باتموم بدی ها بجنگ

برو بازم از نسل دشمن بکاه

شنیدم تویی اولین لاله ای

که می افته توو گودی قتله گاه

زدن کوس پیروزی دشمنو

جهان تیره شد پیش چشمای من

دیگه بعد تو افتخارم کیه

علی ای گل سرخ لیلای من

توو پرپر شدی روی دستای خاک

تن از زخم شمشیر آکنده شد

زمانی که دیدم شدی غرق خون

چه فریادی از حنجرم کنده شد

دوباره یه گلخونه پژمرده شد

خزون زد به سرسبزی نوبهار

دارن دشمنات هلهله میکنن

دیگه بعد تو اف به این روزگار