یه پنجره رو به غروب
غروبی از جنس چشات
که تا بهت خیره میشم
عوض بشه حال و هوات
ابری بشه هوای تو
بباره روی گونه هام
شاید دلت بخواد که باز
سر بزاری رو شونه هام
بپیچه اون عطر تنت
دوباره توی این اتاق
تا وقتی تو کنارمی
خاموش بمونه این چراغ

بازم که عطر نامه هات

اتاقو پر کرده گلم

بدون تو نمیتونم

تموم شده تحملم